نوزده فرمان امام علی (ع) به مدیران
1ـ به مهربانی نسبت به مردم، آنان را دوست داشتن و به ایشان
لُطف کردن
2ـ پرهیز از آزار و اذیت مردم، زیرا
آنها از دو حال خارج نیستند یا برادر دینی ما یا انسانی همانند ما هستند.
3ـ گذشتن از گناهان و خطاهای مردم،
همان گونه که مدیر انتظار دارد خداوند نسبت به او بخضض و گذشت داشته باشد.
4ـ از کیفر بندگان خدا شاد نگردید و
اگر از تقصیر کسی درگذشتید پشیمان نشوید.
5ـ نسبت به بندگان خدا با عدالت رفتار
کنید زیرا هیچ چیز نزد خداوند بدتر از ظلم کردن نیست و خداوند در کمین ستمگران است.
6ـ خشنودی عامه را درنظر داشته باشید
زیرا نارضایتی خواص در مقایسه با نارضایتی مردم اهمیتی ندارد. عامه مردم ستون
دینند و جامعه از آنان تشکیل می شود بنابر این باید میل و توجه مدیران و کارگزاران
به عموم مردم باشد و پیوسته در خشنودی آنان کوشش کنند.
7ـ آن چه به عهده مدیران و حاکمان است
برطرف نمودن عیوب علنی است و حکم عیوب نهانی با خداوند است.
8ـ با خوش رفتاری، گره دشمنی ها را از
دل های مردم باز کنید و علل کینه توزی ها را از بین ببرید.
9ـ سخن سخن چینان را به زودی باور
نکنید.
10ـ انسان های بخیل، ترسو و حریص هیچ
گاه نبایستی مورد مشورت قرار گیرند.
11ـ با کسانی مشورت کنید که سخن حق را
اگرچه تلخ باشد، بگویند.
12ـ هیچ چیز بهتر از نیکی به مردم و کم
کردن هزینه زندگی آنان نمی باشد.
13ـ هر کس رنجی متحمل شده، به همان
اندازه ارزش آن را در نظر بگیرید، رنج کسی را به غیر او نسبت نداده و همان مقدار
که زحمت کشیده قدر بدانید نه کم تر.
14ـ هرگاه مردی عالی مقام و دارای نژاد
بلند، رنج کمی متحمل شده علو مقام او باعث نگردد که کار کوچک وی بزرگ جلوه کند و
نیز از مرد گمنامی که کار بزرگ و ارزنده ای انجام داده، گمنامی او سبب کوچک شمردن
کار او نشود.
15ـ به درخواست های مردم در همان روزی
که درخواست را دریافت می کنید جواب دهید.
16ـ در هر روز کار آن روز را انجام دهید
زیرا کارهای هر روز به همان روز تعلق دارد.
17ـ مرتباً به میان مردم رفته و از
مسایل ریز و درست باخبر شوید.
18ـ از این که دوستدار چاپلوسان باشید و
بخواهید که مردم از شما ستایش کنند و یا به مردم منت بگذارید و کار خود را از آن
چه هست بزرگ تر بنمایانید بپرهیزید.
19ـ به هنگام غضب نه تصمیم، نه دستور،
نه تنبیه.